Blah Blah
Blah Blah
ฉันทำไม พูดอะไรเช่นนี้
สิ่งที่ฉันนั้นคิดมา หลุดลอยหายไป
เพียงได้มายืนใกล้เธอ ก็เหมือนหยุดเวลา
เพียงได้มองตา โลกนี้ก็เปลี่ยนไป
ไม่เหลืออะไรทั้งนั้น
นอกจากเสียงหัวใจ ของฉันที่สั่นไหว
ดูกึน ดูกึน ข่มใจ ข่มใจไว้
ได้ไหมในเวลาเช่นนี้
อยากจะมีสักครั้ง ที่ฉันได้พูดมันสักที
ความรู้สึกทั้งหลาย
ที่มีให้เธอมากมาย ไม่รู้ทำอย่างไรดี
เมื่อความรัก กับความกลัวผิดหวัง
ปะปนกันอย่างนี้
จะบอกว่ารักเธอมาก สักแค่ไหนยังไง
แต่สุดท้ายพูดได้กับตัวเอง
ก็ไปรักเธอเอง ไม่เคยได้ถามเธอเลยสักคำ
ตั้งแต่วันนั้น ที่ได้เจอกัน
ขอโทษที่ฉัน ไม่ได้หยุดยั้งหัวใจฉัน
มันจึงลอยตามฝัน ไปตามเธอ
เวลาที่พบแค่วินาที หลับตากี่ครั้งยังเห็นมันอยู่ดี
และคืนนี้ฉันคงต้องผ่าน ความฝันยาวนานดังเดิม
คงได้แต่หวังให้มีสักวัน
คำพูดของฉัน ที่เคยกล้าใช้แค่ในฝัน
จะมีวันที่ฉันพูดไปจริงๆ
กี่ครั้ง กี่ครั้ง ที่เธอทำแบบนั้น
แล้วฉันจะละลายเสมอ
ตอนที่เธอบรรจง จูบตรงริมแก้วนั้นเบาเบา
รายละเอียดเหล่านั้น
เปลี่ยนแปลงให้วันที่ไม่มีเธอ เป็นวันที่เงียบเหงา
และบางครั้งแค่ฟังเธอหัวเราะ จิตใจก็แตกร้าว
จะบอกว่ารักเธอมาก สักแค่ไหนยังไง
แต่สุดท้ายพูดได้กับตัวเอง
ก็ไปรักเธอเอง ไม่เคยได้ถามเธอเลยสักคำ
ตั้งแต่วันนั้น ที่ได้เจอกัน
ขอโทษที่ฉัน ไม่ได้หยุดยั้งหัวใจฉัน
มันจึงลอยตามฝัน ไปตามเธอ
เวลาที่พบแค่วินาที หลับตากี่ครั้งยังเห็นมันอยู่ดี
และคืนนี้ฉันคงต้องผ่าน ความฝันยาวนานดังเดิม
คงได้แต่หวังให้มีสักวัน
คำพูดของฉัน ที่เคยกล้าใช้แค่ในฝัน
จะมีวันที่ฉันพูดไปจริงๆ
วันที่ใจไม่สั่นไหว พูดกับเธอ
พูดกับเธอ..
Blah Blah